ม. 2 : ​ค้นหาหนังสือธรรมะ หน้า 60 / 483

ประโยค - ตัดสินปาปาสักกะ อรรถกถพระวินัย มหาวรรค ตอน ๒ - หน้าที่ 257 ขอพระผู้มีพระภาคทรงทราบอยู่ซึ่งกาลแห่งประโยชน์ เพื่อทำความเข้าใจกูลไตรแก้เช่นชาวบ้านเหล่านั้น บทว่า วิหารปุปฉายา ได้แก่ ในรงมาที่วิ

บทความนี้เป็นการวิเคราะห์และอธิบายประโยคในอรรถกถพระวินัย มหาวรรค ตอน ๒ ซึ่งมีการนำเสนอความหมายที่หลากหลายของคำสำคัญที่ปรากฏในข้อความ การศึกษาความหมายเชิงลึกทำให้เข้าใจถึงการใช้ภาษาที่สะท้อนถึงแนวคิดแล

ประโยค - ตดูสมดับสักักาอธรรกาธวะร วนวรร ตอน 2 - หน้าที่ 260 บทว่า อมิสสิกิติ มีความว่า จิตของท่านอันอารมณ์ทำให้เจือ ด้วยกิเลสไม่ได ้ (อธิบายว่า) อารมณ์ทั้งหลายย่อมทำจิตให้เป็นธรรม- ชาติเกิดกับกิเลสทั้

บทความนี้วิเคราะห์ความสัมพันธ์ระหว่างจิตกับอารมณ์ เน้นความสำคัญของการฝึกจิตให้พ้นจากกิเลสเพื่อเข้าสู่นิพพาน แสดงถึงความตั้งมั่นในจิตและการเห็นถึงความเกิดและดับของอายตนะ หวังให้ผู้อ่านเข้าใจว่าจิตที่สง

ประโยค - ตอนสมุนไปทำภัก อรรถกถาพระวินัยมหาวรรค ตอน 2 - หน้าที่ 274 [๑๙๙] เหล่าสักข์ขนธก วรรณนา [ว่าด้วยเหล่าส] วิถีจัยในเหล่าสักข์ขนธก พึงรำบากนี้:- ลองบว่่า สาธิกาเ อพาเธ ก ได้แก่ อาพาธมึเป็น สมุฏฐ

เนื้อหาเกี่ยวกับอรรถกถาของพระวินัยมหาวรรคที่กล่าวถึงการบริโภคและวิถีการดำเนินชีวิตในฐานะที่เป็นสังฆะ บทนี้พูดถึงการเสวยอาหาร ความหมายของคุณค่าทางโภชนาการ และความสำคัญของการรับประทานในระบบที่ถูกต้อง. อ

ประโยค - คติสมุนปลาสติก อรรถกถาพระวินัย มหาวรรค ตอน 2 - หน้าที่ 285 ปฏิหารหากทั้งหลายผู้ปรารถนา จะอาศัยได้." ก็กล่าว ปฐวาฏ ปฏุฏฐา อัญชนา มือจุไพรร์, ปฐว่านแล พึงถือเอ. บทว่า โภชยาคู่ ได้แก่ ยาคู่ที่ง

ในบทนี้มีการอธิบายเกี่ยวกับการปฏิบัติในพระวินัย มหาวรรค ซึ่งให้ความสำคัญกับการถือโภชนและการปฏิบัติตามธรรม ในการสร้างบุญและการอาศัยอยู่ในสรรค์ ผู้ศึกษาได้รับคำแนะนำเกี่ยวกับการรับประทานและขั้นตอนต่างๆ

ประโยค - ตลอดสนัมปาสักกา อรรถภาษาวิงยมหาวรรณ ตอน ๒ - หน้าที่ 298 หรือต้องยกขาขวา วัดรัดเน้นัด; เมื่อไม่ได้อาารอย่างนั้น พิงของจาก สำนักงานคนที่ไม่ใช่ญาติไม่ใช่ผู้ป่วยก็นักได้ ในทางที่จะต้องไป เพียงฉัน

ในบทนี้กล่าวถึงการแสวงหาเสบียงเพื่อใช้ในการทำอาหารสำหรับวันเดียว โดยเน้นการใช้วัตถุดิบจากธรรมชาติที่สามารถหาได้ในท้องถิ่น นอกจากนี้ยังมีการอธิบายเกี่ยวกับการเตรียมอาหารด้วยน้ำผลไม้และเทคนิคการปรุงอาหา

ประโยค - ตลอดสนับสำนำกิจกกิจภพระลาภ ทวน ๒ - หน้าที่ 299 เป็นต้น ที่รับประคับในวันนั้น. อัมฟปนะที่กินอ่อนดังนี้ ยอม ควรในปรุงดัในนั้น. ส่วนอัมฟปนะที่พวกอนุมัคทำ ซึ้งกินอ ได้รับประกันในปรุงดั ย่อมควร แ

เนื้อหานี้เกี่ยวกับการศึกษาประเภทน้ำปนะหลากหลายชนิดและความเหมาะสมในการบริโภคในช่วงเวลาต่างๆ รวมถึงรายละเอียดเกี่ยวกับการทำและการบริโภคน้ำปนะที่มีส่วนผสมแตกต่างกัน เป็นต้น. จากหลักฐานที่กล่าวถึงในข้อคว

ประโคม๙ - มงคลคาถีปีนี้ (ฤดูโย ภาค) หน้าที่ 257 ปาจิตตยุติ ลุกขานำ ปูชนาเปิ้ล ๆ ฉลุนาวาวดาว ๆ [๒๔๔] ปญฺญโภ สถาวคฺขญาณํ : เอก มหโภติ ทิสวา มหิจฉตาวเสน ตสส วจจมุนฺเฌน อนโดฺจิตว ปิวิสฺาส มคฺค ปีหิต นิ

เนื้อหาเกี่ยวกับมงคลคาถา ที่มีความสำคัญต่อการพัฒนาด้านจิตวิญญาณ อธิบายถึงปัญญาและความดีที่เกิดจากการภาวนาและการศึกษาหาความรู้ รวมถึงหลักฐานเชิงปรัชญาและพุทธศาสนา การค้นหาความหมายของชีวิตและการแสดงออกท

255 จำนวนมค ประโยคแบบ ประโยคแบบ คือ ประโยคที่ท่านวางจำนวน หรือสัณหวัในวงที่ ไม่เปลี่ยนแปลง แม้จะแปลกเยื่อยไปอย่างไร ก็ครูู่อยู่ อย่างนั้น ประโยคเช่นนี้ มีใช่มาก ขอให้นักศึกษาจำให้ได้แน่นขึ้นใจได้กว่า่

บทความนี้พูดถึงการใช้งานประโยคแบบในพระธรรมเทศนา โดยแบ่งออกเป็น 2 ประเภทหลัก ได้แก่ ประโยคต้นเรื่องที่ใช้ในการตั้งต้นพระธรรมเทศนา และประโยคคอคาถาที่ใช้ในการตรัสพระคาถา ซึ่งนักเรียนควรจดจำและเข้าใจวิธีก

260 คู่มือวิชาแปลไทยเป็นนคร ป.ธ.๙ ที่พิจารณาแล้วเก็บไว้ไม่มีโทษ เหมือนจิวร์ที่อธิฐานแล้วก็ไว้ ไม่ใช่ : นปฎา อธิฎฐิตาวา จปิดจิวร์ที่ วิกุล วิยฯ เช่น : ตุตล วรกุปฐุมาโตติ วรกสูล วิย ปจจุปฺฐานโต ๆ (วิสุท

คู่มือวิชาแปลไทยเป็นนคร ป.ธ.๙ นี้ได้จัดทำขึ้นเพื่อสนับสนุนการเรียนรู้เกี่ยวกับการแปลและการประยุกต์ใช้หลักการทางธรรม โดยมีการนำเสนอความเห็นเกี่ยวกับบทเรียนจากคุณครูที่มีประสบการณ์ ในการทำความเข้าใจบทปี

ประโยค๔๒- มั่งคลัดที่เป็นเปล เล่ม ๒ - หน้าที่ 234 ตั้งวะารกันแล้ว เนื้อตัวหนึ่งถึงวะะ ยอมนิอยู่ ใน ส่วนข้างหนึ่ง พระราชาทรงเนื้อตันแล้วทรงถือเอา ภายหลังวันหนึ่ง วาระของเนื้อตันนั้นก็ธรถึงแล้ว ก็เป็นว

เนื้อหานี้เกี่ยวกับพระราชาที่ทรงให้อภัยแก่บ่าวของพระองค์และการพิจารณาธรรมที่เกี่ยวข้องกับสัตว์ในอุทยาน พระราชาได้แสดงความกตัญญูและทรงรักษาธรรมตามที่เหมาะสม รวมถึงการเอื้อเฟื้อสัตว์ในป่า อากาศ และน้ำ เ

ประโยค - อันตราความแทน - หน้า ที่ 204 นโยบาย โลสตี ทายก ทั้งไม่ยงผู้ใดให้ปลื้มใจ ยอดปี ภุทกเขต เหมือนหวานพี่สงในนาฏิ พิธี อุปสมิโรโภ ถึงน้อย สมมา ธารี ปวอญุตมิ ฝนเพิ่มน้ำให้พอดี ผล โลสตี กูสุภ ผลย่อม

เนื้อหานี้สำรวจถึงอันตราความแทนจากนโยบายโลสตีและผลกระทบของการให้ทานในสังคม โดยเฉพาะอย่างยิ่งในด้านการช่วยเหลือและการสร้างความสุขให้กับเกษตรกร และความสำคัญของการเลือกให้ทานในสถานที่ที่มีผลมาก ซึ่งจะส่ง

กรมโยคะ - อินทราคาถรรมบท - หน้า 217 [๑๔๕] สุเมโธ นโม นิวิธิติ ใจจดจ่ออยู่ในผูใด จิตตุณาปี ปริสทิติ แม้จิตเลื่อนลอยอยู่ในผูใด อทิภูษุภูพเกก โปส เขาอ่อนสนิทสนมในคนแม้ไม่เคย กาม จตุมีภูมิสุดส. เห็นนั่นไ

บทนี้นำเสนอหลักธรรมที่เกี่ยวข้องกับความรักและชีวิต โดยอธิบายว่าความรักที่แท้จริงเกิดขึ้นจากการอยู่ร่วมกันในอดีตและการติดต่อที่พิเศษ โดยมีตัวอย่างจากนางปุณณาที่แสดงถึงวิถีชีวิตในกรุงเทพฯ นอกจากนี้ ยังก

ประโยค ๑ - อนันตราทรรรมแห่ง - หน้า 267 กินเตง อิทธิสารภูยา จักเป็นประโยชน์อะไรแก่ท่าน ด้วยผ้าห่มเสื้อ ข้างในของท่านกงกง องค์คงกระอั่ง เกลี้ยงเกลาแต่งนอก ดาบพูดล่อว่า มาเกิดเที่ยเอง! กลับมาเกิด ปุญญา

บทสนทนานี้กล่าวถึงประโยชน์ขององค์ความรู้และการใช้ทรัพย์สมบัติในชีวิต การตกลงใจเกี่ยวกับการใช้ชีวิตและการตระหนักถึงสิ่งที่มีค่าควรแก่การดำรงอยู่ในสังคม เป็นการพบปะที่เน้นคุณค่าของการดำรงอยู่ที่ดีและมีค

ประโยค - พระอิ่มปทิฐิถูกขวางแปลภาค ๓ - หน้าที่ 229 "ในภาคใด บุคคลเป็นผู้มาก มักว่อง และมั่ง นอนหลังกระสับกระส่าย ประหนึ่งสูญร้ายใหญ่ ที่ถูก ปรกป้องด้วยอาหารนั้น, ในภาคนั้น เขาเป็น คนมีชิม ย่อมเข้าไปย

ในเนื้อหานี้พูดถึงบุคคลในภาคที่มีความวุ่นวายจิตใจ โดยเฉพาะเมื่อไม่สามารถเข้าถึงความเข้าใจเกี่ยวกับไตรลักษณ์ได้ ทำให้เกิดความเปลี่ยนแปลงในจิตใจและการดำรงชีวิตซึ่งส่งผลให้เขาไม่ได้เป็นอิสระจากความวุ่นวา

ประโยค - คำฉวีพระธัมปาทุ่งถุกถก ยกพัทเดปล ภาค 6 - หน้าที่ 202 อ. ทาน มยา อันดินีน นอเ ขินูน ไม่ถวายแล้วนั่นเทียว ปัชา อ. การบูชา (มายา) อันดินีน น คตา ไม่กระทำแล้ว ธมโม อ. ธรรม (มายา) อันดินีน น สุดา

เนื้อหาจากคำฉวีพระธัมปาทุ่งถุกถกเล่าเรื่องการไม่ถวายบูชาและความสำคัญของการกระทำที่ดีตามหลักธรรม แม้ในช่วงเวลาที่มีกล่าวถึงพระเดชและความหมายของธรรมะ ภายในบริบทของวิธีการที่จะเข้าถึงความรู้และความสุขที่

ประโยค - คำฉูฐพระธรรมปาทูฎกยกพัทเปิดภาค ๓ หน้า 212 ผู้มีกละอิทธะทำแล้ว (โหมนิติ) ย่อมเป็น อติ ดังนี้ อติ ดังนี้ฯ สฏฺฐา อ.พระศาสดา อุปปฏิบจีวา ว ไม่ทรงห้ามแล้ว เต ขน ซึ่งชน ท. เหล่านนั้นว่า ตุมม อ.ท่าน

เนื้อหาบทนี้เกี่ยวกับคำสอนในพระธรรมปาทูฎกที่กล่าวถึงการดำรงชีวิตและความตาย การบรรยายว่า คนเรามีอายุขัยแม้จะยืนนานถึงร้อยแปดปีก็ตาม หากพบกับธรรมะและการตรัสรู้จะนำไปสู่การเปิดเผยความจริงในชีวิต รวมถึงกา

ประโยค - คำฉัพพระธัมป์ที่ถูกกฏ ยกพักเปลภา - หน้า 229 (ปุกโคล) อ. บุคคล รฐเพีย พิงรักษา กายปุป- โกปี ซึ่งความกำเริบด้วยกาย สวุโต พึงเป็นผู้ สำรวมแล้ว กายณ ด้วยกาย สยา พึงเป็น (ปุกโคล) อ. บุคคล หิตวา พ

เนื้อหาแสดงถึงคำแนะนำสำหรับบุคคลในการรักษาสำรวมกาย วาจา และใจ โดยเน้นให้พิจารณาถึงการประพฤติชั่วด้วยกาย วาจา และใจ พร้อมแนะนำให้ระวังการกระทำดังกล่าว และหันมาเผยแพร่ความสุจริต เพื่อเป็นตัวอย่างที่ดีแก

ประโยค-ชมมาปัจจุกวก (ดูในภาคโค) - หน้าที่ 45 ยาคุฎตุด สมุจฺทวดา อาสนานี ปฺณจาเปตวา อสูจ โน อยุ่นาน อาคมนทิวิโสตติ อุตฺตา ปจฺเจวา กปฺวา เต อาทาย นิศาสนฺ คนฺตุวา นิสิทธาเปตวา ภิกฺขุ อาทฺ เต กจฺจุฏิกจา ม

เนื้อหานี้เกี่ยวกับการศึกษาคำสอนในทางพระพุทธศาสนา โดยเฉพาะอย่างยิ่งการวิเคราะห์แนวความคิดที่เกี่ยวกับความเป็นเหตุปัจจัยและการสร้างเหตุผลในชีวิต เพื่อเสริมสร้างหลักธรรมอันดี ทั้งยังพูดถึงปัญหาต่าง ๆ ท

ประโยค- พระบรมราชโองการแปล ภาค ๑ หน้า 219 ๑๑. เรื่องชมพูทวีป [๒๕๕] [ข้อคามเบื้องต้น] พระศาสดา เมื่อประทับอยู่ในพระเวฬุวนา ทรงปรารภชมพูทวีป ตรัสพระธรรมเทศนานี้ว่า “มาส มาส คูณคุณ” เป็นต้น. [กฎบูพำรงพระ

เนื้อหาเกี่ยวกับพระบรมราชโองการที่พระศาสดาตรัสถึงชมพูทวีป โดยมีการอธิบายถึงกฎบูพำรงในสมัยพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ซึ่งเน้นการถวายวิหารและการดูแลพระเถระ ผ่านเรื่องราวของกฎบูพำรงที่ตอบแทนพระคุณอย่างถึงพร้อม.

ประโยค - พระอุปปปิทฺุฏิฏฺฐา ภาค ๑ หน้าที่ 237 ไปเพื่อสิ่งมิใช่ประโยชน์ถือเป็นกุศลแก่มนุษย์นั้น" ก็ในตำที่พระมหาโมคคัลลานะเห็นแล้วนั้นแลองพระศาสดาจงเป็นพยานของท่าน ตรัสเรื่อง ๒๐ เรื่อง แม้ในคำบอกกล่าวแ

บทนี้พูดถึงพระอุปปปิทฺุฏิฏฺฐาโดยเฉพาะเรื่องราวที่เกี่ยวข้องกับพระปิ่นกุพุทธเจ้าและบูรพกรรมของท่าน ชาวเมืองศรีอยุธยาที่สร้างบรรณฑศาลาเพื่อพระปิ่นกุพุทธเจ้า แต่เมื่อประชาชนเหยียบย่ำบรรณฑศาลานั้น ชาวนาก็